ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ أَيْنَ مَا ثُقِفُوا إِلَّا بِحَبْلٍ مِّنَ اللَّهِ وَحَبْلٍ مِّنَ النَّاسِ وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الْمَسْكَنَةُ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُوا يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ الْأَنبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَوا وَّكَانُوا يَعْتَدُونَ

Аллоҳдан ва одамлардан бўлмиш арқонни/аҳдни тутганларидан ташқари, қаерда бўлмасинлар, зиллат тамғаси урилади уларга. Улар Аллоҳнинг ғазабига дучор бўлдилар ва устларига мискинлик тамғаси урилди. Ана шундай, зеро улар Аллоҳнинг оятларига кофир бўлишарди, ва набийларни ноҳақ қатл этишарди. Ана шундай, зеро улар осий ва ҳаддидан ошганлар эди.