وَأَلْقِ عَصَاكَ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّىٰ مُدْبِرًا وَلَمْ يُعَقِّبْ يَا مُوسَىٰ لَا تَخَفْ إِنِّي لَا يَخَافُ لَدَيَّ الْمُرْسَلُونَ

Асоингни ташла!” У гўёки кўринмас жонзот каби кўринди, Мусо ортига бурилиб қоча бошлади, ҳолбуки ҳеч ким қувмаётган эди. “Эй Мусо, қўрқма, Менинг ҳузуримдаги Расуллар қўрқмаслар”.