وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنفُسَكُم بِاتِّخَاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا إِلَىٰ بَارِئِكُمْ فَاقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ عِندَ بَارِئِكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ

Эсланг, Мусо қавмига деди: “Эй қавмим, сиз олтинни/бузоқни илоҳ тутиб, ўзингизга жабр-зулм қилдингиз. Сизни халос қилган Зотга тавба қилиб қайтинг! Ўзингизни ўлдиринг — Раббингиз наздида ана шу сизга яхшироқ”. У сизга қайтди/тавбангизни қабул қилди. Зеро У Таввоб Раҳим /тавбаларни қабул қилувчи ва раҳмдил.