وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَٰذَا بَلَدًا آمِنًا وَارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَرَاتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُم بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ قَالَ وَمَن كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِيلًا ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلَىٰ عَذَابِ النَّارِ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ

Эсланг, Иброҳим деди: “Эй Раббим, бу ерни омонлик шаҳри қилгин; унинг аҳли орасида Аллоҳга ва Охират кунига иймон келтирганларни ҳосиллар ила ризқлантиргин”. У деди: “Ким кофир бўлса, уни ҳам бироз баҳраманд қиламан, сўнгра Олов азобига мажбурлайман. Қанчалар ёмон оқибат!”