قَالُوا أَإِنَّكَ لَأَنتَ يُوسُفُ قَالَ أَنَا يُوسُفُ وَهَٰذَا أَخِي قَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا إِنَّهُ مَن يَتَّقِ وَيَصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ

“Сен Юсуфмисан?” дедилар. “Ҳа, Мен Юсуфман, бу эса менинг иним. Аллоҳ бизга яхшиликлар қилди”. Ким тақво ва сабр қилса, Аллоҳ яхшилик қилгувчиларнинг ажрини зое қилмайди. (*Уларга қилганингиз жоҳиллик эди /уларни паст кўрар эдингиз, уларга Аллоҳ қандай фазл бериши ҳақида басират етишмас эди сизда).