Сура: Yusuf
Аят 12/66

قَالَ لَنْ أُرْسِلَهُ مَعَكُمْ حَتَّىٰ تُؤْتُونِ مَوْثِقًا مِّنَ اللَّهِ لَتَأْتُنَّنِي بِهِ إِلَّا أَن يُحَاطَ بِكُمْ فَلَمَّا آتَوْهُ مَوْثِقَهُمْ قَالَ اللَّهُ عَلَىٰ مَا نَقُولُ وَكِيلٌ

Деди: “Уни асло сиз билан бирга юбормайман, Аллоҳга қасам ичиб, уни соғ-саломат қайтаришга Аҳд берасиз, мабодо сафарда қуршовда қолиб кетсангиз, бошқа”. Аҳд берганларидан кейин деди: “Айтганимиз устида Аллоҳнинг Ўзи вакил/гувоҳ”.

Пояснение: