وَاسْتَبَقَا الْبَابَ وَقَدَّتْ قَمِيصَهُ مِن دُبُرٍ وَأَلْفَيَا سَيِّدَهَا لَدَى الْبَابِ قَالَتْ مَا جَزَاءُ مَنْ أَرَادَ بِأَهْلِكَ سُوءًا إِلَّا أَن يُسْجَنَ أَوْ عَذَابٌ أَلِيمٌ

Иккиси ҳам эшикка қараб югурди, ва аёл Юсуфнинг кўйлагини ортидан йиртди. Эшик олдида аёлнинг хўжайинига рўбарў келишди. Аёл деди: “Аҳлингизга ёмонликни истаганнинг жазоси фақатгина зиндон ёки Аламли Азобдир”.