وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَىٰ أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ لَّيَقُولُنَّ مَا يَحْبِسُهُ أَلَا يَوْمَ يَأْتِيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفًا عَنْهُمْ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ

“Агар Азобни улардан бир неча авлод кейинга кечиктирсак”, улар дейдилар: “Уни тутиб/тўсиб турган нарса нима?” Уларга азоб келгани Кунда асло қайтарилмайди, улар устидан кулганлари ўзларини ўраб-қуршаб олади.