سَيَقُولُ لَكَ الْمُخَلَّفُونَ مِنَ الْأَعْرَابِ شَغَلَتْنَا أَمْوَالُنَا وَأَهْلُونَا فَاسْتَغْفِرْ لَنَا يَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِم مَّا لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ قُلْ فَمَن يَمْلِكُ لَكُم مِّنَ اللَّهِ شَيْئًا إِنْ أَرَادَ بِكُمْ ضَرًّا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ نَفْعًا بَلْ كَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا

Араблардан бўлмиш ортда қолганлар сенга дейдилар: “Молимиз ва бола-чақамиз билан бўлиб, ушланиб қолибмиз. Биз учун кечирим сўра”. Улар дилларида бўлмаган нарсани оғзида айтмоқда. Сен айт: “Аллоҳ сизга зарар ёки фойда етказишни ирода қилган бўлса, ким сизни Аллоҳдан тўсиб қолишга қодир? Йўқ, аксинча! Аллоҳ сизнинг барча қилмишингиздан хабардор”.