Сура: Fussilat
Аят 41/50

وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ رَحْمَةً مِّنَّا مِن بَعْدِ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ هَٰذَا لِي وَمَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً وَلَئِن رُّجِعْتُ إِلَىٰ رَبِّي إِنَّ لِي عِندَهُ لَلْحُسْنَىٰ فَلَنُنَبِّئَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِمَا عَمِلُوا وَلَنُذِيقَنَّهُم مِّنْ عَذَابٍ غَلِيظٍ

Агар унга тегган зарардан кейин унга раҳматдан тотдирсак, дейди: “Мана бу менга! Қиёмат Соати келади, деб ҳам ўйламайман; мабодо Раббимга қайтарилсам ҳам, менга у ерда фақат яхшиликлар бўлади”. Ҳақиқатан, кофирларга/нонкўрларга ўз қилмишларидан хабар берамиз ва уларга қаттиқ азобни тотдирамиз.

Пояснение: