Сура: Al-Anbiya
Аят 21/87

وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَىٰ فِي الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَٰهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ

Зун-Нунга ҳам. Мана у ғазабланди ва кетди: Бизни асло қодир эмас дея гумон этди. Зулматлар ичида нидо қилди: “Сендан ўзга илоҳ йўқ, Сен Пок ва Олийсан, мен ноҳақ эканман”.

Пояснение: