قَالَ ادْخُلُوا فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِكُم مِّنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ فِي النَّارِ كُلَّمَا دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَّعَنَتْ أُخْتَهَا حَتَّىٰ إِذَا ادَّارَكُوا فِيهَا جَمِيعًا قَالَتْ أُخْرَاهُمْ لِأُولَاهُمْ رَبَّنَا هَٰؤُلَاءِ أَضَلُّونَا فَآتِهِمْ عَذَابًا ضِعْفًا مِّنَ النَّارِ قَالَ لِكُلٍّ ضِعْفٌ وَلَٰكِن لَّا تَعْلَمُونَ

У деди: “Сиздан олдин ўтган инс ва жинн билан бирга дўзахга киринг!” Ҳар бир гуруҳ кириб, бошқасини лаънатлади. Ҳаммаси у ерга тўпланганларида, кейингилари олдингилари ҳақда деди: “Эй Раббимиз! Мана шулар бизни йўлдан оздирди! Уларга оловдан орттириб азоб бер!” У деди: “Ҳаммага ортиғи билан азоб бор, лекин сиз билмайсиз”.