وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِي آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ قَالُوا بَلَىٰ شَهِدْنَا أَن تَقُولُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَٰذَا غَافِلِينَ

Эсланг, Раббинг Одам ўғилларидан, уларнинг ортидан зурриётини тутди ва уларни ўзларига гувоҳ қилди: “Раббингиз Мен эмасми?” “Ҳа, Раббимиз Сенсан, биз бунга гувоҳмиз!” Токи Қиёмат куни: “Биз бундан бехабар эдик” демагайсиз.