يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا شَهَادَةُ بَيْنِكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِينَ الْوَصِيَّةِ اثْنَانِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ أَوْ آخَرَانِ مِنْ غَيْرِكُمْ إِنْ أَنتُمْ ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ فَأَصَابَتْكُم مُّصِيبَةُ الْمَوْتِ تَحْبِسُونَهُمَا مِن بَعْدِ الصَّلَاةِ فَيُقْسِمَانِ بِاللَّهِ إِنِ ارْتَبْتُمْ لَا نَشْتَرِي بِهِ ثَمَنًا وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَىٰ وَلَا نَكْتُمُ شَهَادَةَ اللَّهِ إِنَّا إِذًا لَّمِنَ الْآثِمِينَ

Эй иймон келтирганлар! Бирортангизга ўлим етса, васият вақтида орангиздан икки одил киши гувоҳ бўлсин. Ёки агар ер юзида сафарга чиққанингизда, ўлим етса, сиздан бўлмаган икки киши гувоҳ бўлсин. Агар шубҳалансангиз, Салотдан кейин/васиятнинг тўғри йўли кўрсатилгандан кейин, Аллоҳ номига ушбу қасамни ҳам ичказинг: “Биз бу гувоҳликни бирон эвазга сотмаймиз, ва Аллоҳнинг гувоҳлигини яширмаймиз, агарчи яқинимиз бўлса ҳам. Акс ҳолда гуноҳкор бўламиз”.