وَلَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بِهَا وَلَٰكِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْكَلْبِ إِن تَحْمِلْ عَلَيْهِ يَلْهَثْ أَوْ تَتْرُكْهُ يَلْهَث ذَّٰلِكَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ

Истасак, уни улар/оятларимиз билан юксалтирган бўлардик, лекин у абадий қоладигандек ерга ёпишиб олди, ўз ҳавосига эргашди. У бамисоли ит каби: агар унинг устига борсанг ҳам, тилини осилтиради, қўйиб юборсанг ҳам, тилини осилтиради. Оятларимизни ёлғон санаганларнинг мисоли шу. Тафакур қилишлари учун мана шу қиссани/тенглашни келтир.