وَسِيقَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِلَىٰ جَهَنَّمَ زُمَرًا حَتَّىٰ إِذَا جَاءُوهَا فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَتْلُونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِ رَبِّكُمْ وَيُنذِرُونَكُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَٰذَا قَالُوا بَلَىٰ وَلَٰكِنْ حَقَّتْ كَلِمَةُ الْعَذَابِ عَلَى الْكَافِرِينَ

Кофирлар жаҳаннам сари гуруҳлар ҳолида ҳайдалади. У ерга келганларида, дарвозалари ланг очиқ жаҳаннамнинг қўриқчилари уларга дейди: “Сизларга ўз орангиздан чиққан ва Раббингизнинг оятларини тиловат қилган, сизларни бу Кунга рўбарў бўлишдан огоҳлантирган Элчилар келмаганмиди?” “Ҳа, келган эди”. Уни рад этганлар учун азоб Сўзи ҳақ бўлди!