Сура: Al-Saaffaat
Аят 37/102

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ إِنِّي أَرَىٰ فِي الْمَنَامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانظُرْ مَاذَا تَرَىٰ قَالَ يَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِن شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ

Қачонки у билан бирга сайъ-ҳаракат/фаолият ёшига етганида деди: “Эй ўғлим, мен тушимда сени забҳ этаётганимни кўраяпман; айт, нима деб ўйлайсан?” У деди: “Отажон, сизга буюрилган ишни қилинг, умид қиламанки, мени сабрли-матонатли эканимни кўрасиз”.

Пояснение: