الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِن دِيَارِهِم بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَن يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيرًا وَلَيَنصُرَنَّ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ

Уларни ўз юртларидан ноҳақ чиқаришган, бунга ягона сабаб — “Раббимиз Аллоҳ”, дейишлари эди. Агар Аллоҳ баъзи одамларни баъзи одамлар орқали дафъ этмаганида, Аллоҳнинг номи кўп зикр этиладиган килисалар, черковлар, синагогалар ва масжидлар йўқ қилинган бўларди. Аллоҳга ёрдам берганларга Аллоҳ ҳам ёрдам беради. Аллоҳ Қовий Азиз/қувватли ҳам ғолиб.