فَلَمَّا فَصَلَ طَالُوتُ بِالْجُنُودِ قَالَ إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلِيكُم بِنَهَرٍ فَمَن شَرِبَ مِنْهُ فَلَيْسَ مِنِّي وَمَن لَّمْ يَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّي إِلَّا مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِيَدِهِ فَشَرِبُوا مِنْهُ إِلَّا قَلِيلًا مِّنْهُمْ فَلَمَّا جَاوَزَهُ هُوَ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ قَالُوا لَا طَاقَةَ لَنَا الْيَوْمَ بِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ قَالَ الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلَاقُو اللَّهِ كَم مِّن فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ

Толут ўз лашкари билан йўлга чиққанида, лашкарга деди: “Аллоҳ сизни ирмоқ/ўткинчи нарсалар билан синайди, ким ўша ирмоқдан ичса у мендан эмас, кимки ундан истеъмол этмаса у мендан, бирор ҳовуч олиб томоқ ҳўлласа, у ҳам мендан”. Барчаси ирмоқдан ичди, оз қисми мустасно. Ирмоқдан ўтиб, душман билан тўқнашганда эса, дедилар: “Бу кун Жолутга ва лашкарига қарши куч-қувват бизда йўқ!” Аллоҳга рўбарў бўлишига ишонганлар эса дедилар: “Қанчадан-қанча оз сонли лашкарлар бор, Аллоҳнинг изни ила кўп сонли лашкарларга ғолиб келганлар. Аллоҳ сабр-матонат эгалари билан бирга”.