وَأَمَّا الْجِدَارُ فَكَانَ لِغُلَامَيْنِ يَتِيمَيْنِ فِي الْمَدِينَةِ وَكَانَ تَحْتَهُ كَنزٌ لَّهُمَا وَكَانَ أَبُوهُمَا صَالِحًا فَأَرَادَ رَبُّكَ أَن يَبْلُغَا أَشُدَّهُمَا وَيَسْتَخْرِجَا كَنزَهُمَا رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ وَمَا فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْرِي ذَٰلِكَ تَأْوِيلُ مَا لَمْ تَسْطِع عَّلَيْهِ صَبْرًا

Девор эса, бу қишлоқдаги икки етим ўғлоннинг эди. Унинг остида уларга тегишли хазина бор эди, оталари ҳам солиҳ киши эди. Раббинг уларнинг куч-қувватга тўлишини ва Ўз тарафидан раҳмат ўлароқ хазиналарини чиқаришларини истади. Мен буни ўз ишим ўлароқ қилмадим. Сенинг сабринг етмаган нарсанинг таъвили мана шу”.