وَتَحْسَبُهُمْ أَيْقَاظًا وَهُمْ رُقُودٌ وَنُقَلِّبُهُمْ ذَاتَ الْيَمِينِ وَذَاتَ الشِّمَالِ وَكَلْبُهُم بَاسِطٌ ذِرَاعَيْهِ بِالْوَصِيدِ لَوِ اطَّلَعْتَ عَلَيْهِمْ لَوَلَّيْتَ مِنْهُمْ فِرَارًا وَلَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْبًا

Сен уларни уйғоқ санардинг, ҳолбуки улар уйқуда ҳолида ҳам ташланишга шай. Биз уларни ўнгга-чапга ўгириб турибмиз/улар навбат тутиб соқчилик қилиб турардилар. Итлари эса кираверишда икки қўлини чўзиб ётибди. Мабодо уларни кўрсанг, юз ўгириб қочардинг, улардан қалбингда қўрқув тўларди.