Сура: Yusuf
Аят 12/80

فَلَمَّا اسْتَيْأَسُوا مِنْهُ خَلَصُوا نَجِيًّا قَالَ كَبِيرُهُمْ أَلَمْ تَعْلَمُوا أَنَّ أَبَاكُمْ قَدْ أَخَذَ عَلَيْكُم مَّوْثِقًا مِّنَ اللَّهِ وَمِن قَبْلُ مَا فَرَّطتُمْ فِي يُوسُفَ فَلَنْ أَبْرَحَ الْأَرْضَ حَتَّىٰ يَأْذَنَ لِي أَبِي أَوْ يَحْكُمَ اللَّهُ لِي وَهُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ

Ундан умидлари узилганида, ўзаро гаплашиб олиш учун чекиндилар. Катталари деди: “Отангизга Аллоҳ номи билан аҳд бергансиз, олдинроқ ҳам Юсуфга қилган ишингизни билмайсизми? Отам менга изн бермагунича ёки Аллоҳ Ўзи ҳукм қилмагунича, бу ердан жилмайман. Ҳукм қилгувчиларнинг яхшиси Унинг Ўзи”.

Пояснение: