وَقَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ فَلَمَّا جَاءَهُ الرَّسُولُ قَالَ ارْجِعْ إِلَىٰ رَبِّكَ فَاسْأَلْهُ مَا بَالُ النِّسْوَةِ اللَّاتِي قَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ إِنَّ رَبِّي بِكَيْدِهِنَّ عَلِيمٌ

Пояснение:

*Миср подшоҳи ўзини Рабб дейишига энг асосий қарши далил, рўё таъбирини билмаслик ҳам эмас, чунки бу келажак билан боғлиқ, балки ўз саройидаги бўлиб ўтган воқеалардан хабари йўқлиги. Шу тарзда бир тарафда барча сирлардан воқиф бўлган Юсуфнинг Рабби ҳамда ўз саройидаги воқеалардан ғафлатда юрган Миср рабби қиёсланади. Юсуфнинг бу шарти гўёки ўзини оқлаш дейишдан кўпроқ унинг Расуллик миссияси — Тавҳидни етказиш ва исботлаш деб қараш тўғрироқ.