قَالُوا يَا شُعَيْبُ مَا نَفْقَهُ كَثِيرًا مِّمَّا تَقُولُ وَإِنَّا لَنَرَاكَ فِينَا ضَعِيفًا وَلَوْلَا رَهْطُكَ لَرَجَمْنَاكَ وَمَا أَنتَ عَلَيْنَا بِعَزِيزٍ

Улар дедилар: “Эй Шуъайб, сенинг кўп гапларингни англаб етмаяпмиз, ва кўряпмизки, сен орамизда заифсан, агар қабиладошларинг бўлмаганида, сени ражм/бадарға қилардик. Сенинг ўзингга ҳеч қандай иззат-ҳурмат йўқ бизда!”