اسْلُكْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ وَاضْمُمْ إِلَيْكَ جَنَاحَكَ مِنَ الرَّهْبِ فَذَانِكَ بُرْهَانَانِ مِن رَّبِّكَ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ

Қўлингни қўйнингга сол, ҳеч бир ёмонликсиз оқ чиқади/сен оқ чиқасан. Қўрқувдан ёйган қанотингни йиғиб ол. Мана шу Фиръавн ва унинг қавмига Раббингдан берилган икки оят. Ҳақиқатан, улар фосиқ/йўлдан озган қавм бўлдилар.