أَلَمْ تَرَ إِلَى الْمَلَإِ مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ مِن بَعْدِ مُوسَىٰ إِذْ قَالُوا لِنَبِيٍّ لَّهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُّقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ قَالَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِن كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ أَلَّا تُقَاتِلُوا قَالُوا وَمَا لَنَا أَلَّا نُقَاتِلَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَقَدْ أُخْرِجْنَا مِن دِيَارِنَا وَأَبْنَائِنَا فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ تَوَلَّوْا إِلَّا قَلِيلًا مِّنْهُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ

Кўрмадингми, Мусодан кейин Бани Исроилдан ўзига тўқлар ўз Набийига дедилар: “Бизга бир Малик/ҳукмдор тайинлагин, Аллоҳ йўлида жанг қилайлик”. У деди: “Сизга уруш ёзилса-ю, сиз урушмасангиз-чи?!” Улар деди: “Нега энди Аллоҳ йўлида урушмайлик, ахир юртимиздан чиқаришди, ўғилларимиздан узоқ қилишди-ку!” Уруш зиммаларига ёзилгач эса, оз қисми мустасно, ҳаммаси юз ўгириб кетишди. Аллоҳ бундай золимларни жуда яхши билади.