وَوَصَّيْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ إِحْسَانًا حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهًا وَوَضَعَتْهُ كُرْهًا وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَعَلَىٰ وَالِدَيَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَصْلِحْ لِي فِي ذُرِّيَّتِي إِنِّي تُبْتُ إِلَيْكَ وَإِنِّي مِنَ الْمُسْلِمِينَ

Биз инсонни ота-онасига яхшилик қилишга буюрдик. Онаси уни заҳмат ила кўтаради, қийналиб туғади, ҳомиладорлик ва эмизишдан ажратиши эса ўттиз ой, то куч-қувватга тўлиб, қирқ ёшга етгунича. “Эй Раббим, менга ва ота-онамга берган неъматингга шукр қилишга, ҳамда Ўзинг рози бўладиган солиҳ амаллар қилишга йўллантир мени. Менинг зурриётимда ҳам салоҳиятни бардавом қил. Сенга тавба қилиб қайтдим ва Сенга таслим бўлганлардан бириман”.