لَوْ كَانَ عَرَضًا قَرِيبًا وَسَفَرًا قَاصِدًا لَّاتَّبَعُوكَ وَلَٰكِن بَعُدَتْ عَلَيْهِمُ الشُّقَّةُ وَسَيَحْلِفُونَ بِاللَّهِ لَوِ اسْتَطَعْنَا لَخَرَجْنَا مَعَكُمْ يُهْلِكُونَ أَنفُسَهُمْ وَاللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ

Агар яқин дунёвий манфаат бўлганида, ва даромади ўлчанган сафар бўлганида эди, улар сенга эргашарди. Аммо молу-жон тикилган сафар уларга узоқ келди. “Агар қўлимиздан келганида, сен билан бирга чиққан бўлардик” дея Аллоҳга қасам ҳам ичадилар. Ўз-ўзларини ҳалок қилади улар. Аллоҳ билиб турибдики, улар ёлғон қасам ичмоқда.