وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَذَكِّرْ بِهِ أَن تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِن دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ وَإِن تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لَّا يُؤْخَذْ مِنْهَا أُولَٰئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُوا بِمَا كَسَبُوا لَهُمْ شَرَابٌ مِّنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ

Дунё ҳаётига алданиб, динларини ўйин ва эрмак қилиб олганларни тарк эт; уларга шуни (6:66) етказ: ҳар бир жонга ўзи қилган амаллари топширилади, ва унга Аллоҳдан ўзга на валий бор, на шафоатчи. Ҳар қанча бадал бермасин, ундан олинмайди. Ана ўшаларнинг қозонгани қўлига берилади. Кофир бўлганлари сабабли улар учун қайноқ сув ва Аламли Азоб бор.