قُل لَّا أَجِدُ فِي مَا أُوحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّمًا عَلَىٰ طَاعِمٍ يَطْعَمُهُ إِلَّا أَن يَكُونَ مَيْتَةً أَوْ دَمًا مَّسْفُوحًا أَوْ لَحْمَ خِنزِيرٍ فَإِنَّهُ رِجْسٌ أَوْ فِسْقًا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَإِنَّ رَبَّكَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ

Сен айт: “Менга қилинган ваҳйда, ейиш ҳаром қилинганлар орасида шулардан бошқа ҳаром топмаяпман: ўлакса, ёки тўкилган қон, ёки чўчқа гўшти — зеро бу нопок/шубҳалидир; ёки Алоҳдан ўзгага аталган ҳайвон гўшти — у фисқ/йўлдан озишдир”. Ким мажбур қолса, бошқанинг ҳаққини емаган ва ҳаддидан ошмаган ҳолда бўлса, Аллоҳ Ғафур Раҳим/мажбур қолган қулларини кечирувчи, мажбур қолган қулларига раҳмдил.