فَتَرَى الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ يُسَارِعُونَ فِيهِمْ يَقُولُونَ نَخْشَىٰ أَن تُصِيبَنَا دَائِرَةٌ فَعَسَى اللَّهُ أَن يَأْتِيَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِّنْ عِندِهِ فَيُصْبِحُوا عَلَىٰ مَا أَسَرُّوا فِي أَنفُسِهِمْ نَادِمِينَ

Кўраяпсан, қалбларида марази бўлганлар: “Бизга бирор мусибат етишидан чўчиймиз!” дея уларга шошмоқда. Балки, Аллоҳ фатҳ/ғалаба берар ёки ўз тарафидан бирор иш келтирар-да, улар ўз нафсларида/ичларида сир тутаётган нарсаларидан пушаймон бўларлар,