وَقَالَ رَجُلٌ مُّؤْمِنٌ مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَكْتُمُ إِيمَانَهُ أَتَقْتُلُونَ رَجُلًا أَن يَقُولَ رَبِّيَ اللَّهُ وَقَدْ جَاءَكُم بِالْبَيِّنَاتِ مِن رَّبِّكُمْ وَإِن يَكُ كَاذِبًا فَعَلَيْهِ كَذِبُهُ وَإِن يَكُ صَادِقًا يُصِبْكُم بَعْضُ الَّذِي يَعِدُكُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ كَذَّابٌ

Фиръавн хонадонидан бўлган, ўз иймонини яширган бир мумин деди: “Бир кишини “Раббим Аллоҳ” дегани учун ҳам ўлдирасизми? У сизга Раббингиздан очиқ далиллар билан келди, агар у ёлғончи бўлса, ёлғони ўз зарарига. Агар у рост айтаётган бўлса, у ваъда қилган нарсаларнинг баъзилари бошингизга келади. Ёлғончи ва ҳаддидан ошувчиларни Аллоҳ йўлга солмайди”.