مِّنَ الَّذِينَ هَادُوا يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ وَيَقُولُونَ سَمِعْنَا وَعَصَيْنَا وَاسْمَعْ غَيْرَ مُسْمَعٍ وَرَاعِنَا لَيًّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَطَعْنًا فِي الدِّينِ وَلَوْ أَنَّهُمْ قَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَاسْمَعْ وَانظُرْنَا لَكَانَ خَيْرًا لَّهُمْ وَأَقْوَمَ وَلَٰكِن لَّعَنَهُمُ اللَّهُ بِكُفْرِهِمْ فَلَا يُؤْمِنُونَ إِلَّا قَلِيلًا

Яҳудийлар орасида шундайлар бор, сўзларни асл маъносидан буради. Бу динга раҳна солиб, тилларини буриб: “Эшитдик ва осийлик қилдик! Тингла, эй тингланмас! Бизга чўпонлик қил!” дейишади. Агар “Эшитдик ва бўйсундик, тингла, бизга нозир бўл”, деганларида, ўзлари учун яхшироқ ва тўғрироқ бўларди. Лекин куфрлари/нонкўрликлари сабабли Аллоҳ уларни лаънатлади. Шу боис, озчиликдан бошқаси иймон келтирмайди.