Сура: Al-Zumar
Аят 39/8

وَإِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِيبًا إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدْعُو إِلَيْهِ مِن قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَندَادًا لِّيُضِلَّ عَن سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلًا إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ

Инсонга бир зарар етса, Раббига дуо-илтижо қилади ва чин дилдан юзланади. Сўнг бир неъмат берилса, Унга қилган илтижоларини унутади, ва Унинг йўлидан оздириш учун Аллоҳга шерик қўшади. Сен айт: “Куфрингдан бироз фойдаланиб қол, сен дўзах аҳлисан”.

Tafsir