هَا أَنتُمْ أُولَاءِ تُحِبُّونَهُمْ وَلَا يُحِبُّونَكُمْ وَتُؤْمِنُونَ بِالْكِتَابِ كُلِّهِ وَإِذَا لَقُوكُمْ قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا عَضُّوا عَلَيْكُمُ الْأَنَامِلَ مِنَ الْغَيْظِ قُلْ مُوتُوا بِغَيْظِكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ

Мана, сиз уларни хуш кўрасиз, ҳолбуки улар сизни хуш кўрмайдилар. Китобга тўлиғича ишонасиз, улар эса сизни учратганида, “Имон келтирганмиз” дейдилар, аммо ўзлари холий қолганларида, сизга қарши нафратдан қўлларини тишлайдилар. Айт: “Ғазабдан ўлиб кетинг! Шубҳасиз Аллоҳ, диллардагини билади”.