وَلَمَّا وَرَدَ مَاءَ مَدْيَنَ وَجَدَ عَلَيْهِ أُمَّةً مِّنَ النَّاسِ يَسْقُونَ وَوَجَدَ مِن دُونِهِمُ امْرَأَتَيْنِ تَذُودَانِ قَالَ مَا خَطْبُكُمَا قَالَتَا لَا نَسْقِي حَتَّىٰ يُصْدِرَ الرِّعَاءُ وَأَبُونَا شَيْخٌ كَبِيرٌ

Мадян сувларига етиб боргач, у ерда чорвасини суғораётган одамларга дуч келди. Улардан нарироқда сувдан манъ этилган икки аёлни кўриб, деди: “Нима бўлди сизга?” Улар дедилар: “Чўпонлар суғориб бўлмасдан, биз суғоролмаймиз. Отамиз эса кексайган қария”.