وَقَالَ مُوسَىٰ رَبَّنَا إِنَّكَ آتَيْتَ فِرْعَوْنَ وَمَلَأَهُ زِينَةً وَأَمْوَالًا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا رَبَّنَا لِيُضِلُّوا عَن سَبِيلِكَ رَبَّنَا اطْمِسْ عَلَىٰ أَمْوَالِهِمْ وَاشْدُدْ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَلَا يُؤْمِنُوا حَتَّىٰ يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ

Мусо деди: “Эй Раббимиз, Сен Фиръавн ва унинг аъёнларига дунё ҳаётида зийнат ва мол бердинг. Эй Роббимиз, улар Сенинг Йўлингдан адаштираверсин, Эй Раббимиз, Сен уларнинг мол-мулкини йўқ қилгин, қалбларини тор-мор этгин, зеро улар Аламли Азобни кўрмагунча асло ишонмайди”.