وَإِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنبِهِ أَوْ قَاعِدًا أَوْ قَائِمًا فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ كَأَن لَّمْ يَدْعُنَا إِلَىٰ ضُرٍّ مَّسَّهُ كَذَٰلِكَ زُيِّنَ لِلْمُسْرِفِينَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ

Қачонки инсонга бирор зарар тегса, ётиб-туриб Бизга дуо-илтижо қилади. Зарарни кетказишимиз биланоқ, гўё ҳеч қачон Бизга дуо қилмагандек бўлиб олади. Исроф аҳлига/ҳаддидан ошувчиларга ўз қилмишлари ана шундай зийнатли кўринди.